Wij gaan paardrijden en bedenken wat we aan zullen doen. Het is lastig in te schatten wat voor weer het wordt. We weten niet precies waar we heen gaan. Is dat omhoog, de bergen in? Dat scheelt altijd in temperatuur.
Het is zwaar bewolkt, maar na het ontbijt in de Lido Market gaan we even naar buiten om te testen en zien we dat er een klein streepje blauw ontstaat. Duimen dat het groeit. We zijn nog te vroeg en gaan even lezen in de hut, maar ik ben er eigenlijk te onrustig voor. Jan heeft zijn boek bijna uit en leest stug door, dus ik begin maar te schrijven.
Eindelijk is het tijd en gaan we naar Mainstage 1. Daar krijgen we een sticker voor de tender waarmee we aan land gaan. Eerst verzamelen alle groepen in de Mainstage en vertrekken beetje bij beetje als je nummer omgeroepen wordt. Bij het van boord gaan wordt je keycard gescand en moeten we door de security om te zien of je geen verse producten, chemische of biologische bij je hebt. Chili is erg streng hierin.
Bij de lodge krijgen we allemaal een helm. De mijne is zoals gewoonlijk te groot, maar hij rust op mijn bril, dus zakt hij niet over mijn ogen. Dan naar de paarden. Het is prachtig weer geworden en we zijn eigenlijk te warm gekleed. Dus jas en vest open. Jan krijgt een zwart roan paard, zijn naam weet ik niet, en ik een lichte vos, Muchacho. Mooi paardje. Hij blijkt van de broer van de begeleidster te zijn en staat goed aan de hulpen. Ik zou hem zo mee willen nemen, maar hij past niet in de koffer. We zijn met een groep van 10, hun maximum. De paarden zien er goed uit, eerder te dik dan te dun. Er is ook een aantal honden, die gezellig de hele rit meelopen. Verder hebben ze poezen, koeien waar we tussendoor rijden, schapen, geiten en een varken.
Als iedereen erop zit rijden we eerst een testrondje om te zien hoe iedereen zit en dan gaan we. We blijven op het terrein van de lodge. Eerst een stukje bergaf en verder is het vlak. We rijden niet echt over een pad en achter elkaar aan, maar dan weer naast die of voor die. Dat is juist leuk. Jan zijn paard laat zich ook sturen en na een poosje verschijnt hij opeens naast mij. Halverwege is er nog een zadel en beugelcheck en worden er foto's gemaakt met onze eigen toestellen. Dan langs de andere kant van het terrein weer terug, bergop en de paarden worden steeds wakkerder, want ze gaan naar huis. Dan zijn we opeens een van de begeleiders, een jonge jongen, kwijt. Zijn paard ligt op de grond en het is niet duidelijk wat er met hem aan de hand is. Antonia, de andere begeleidster, gaat naar hem toe en blijft een poos achter. Later schuift ze weer aan en zegt dat het spierkramp is. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat dat de versie voor de toeristen is, maar weten zullen we het nooit. Ze zijn wel goed voor de dieren daar.
Als we weer terug zijn en iedereen weer veilig en tevreden naast het paard staat, krijgen we in de lodge nog een glas wijn, wat toastjes met kaas en chippen, olijven en zo. Het is heel gezellig en het is jammer dat we weer moeten gaan.
Met de bus weer terug en bij de haven gaan we in de tender terug naar de Oosterdam. Aan boord moeten we eerst ingecheckt worden (streepjescode op de keycard bliepen) en dan de tassen en jassen door de scanner. Je zou toch uit een dorp zonder fatsoenlijke winkel maar iets gevaarlijks meegenomen hebben. Later blijkt dat dit de standaardprocedure is als je van boord geweest bent.
Omdat het nog steeds heerlijk weer is, vanmorgen werd gezegd dat het hier altijd regent, daarom is het hier zo groen, maar nu niet, gaan we op het achterdek (dek 9 oftewel Lidodek) op de ligstoelen liggen met ons boek. Drankje wordt bezorgd.
Als we geen zin meer hebben en we het hapje na het rijden toch niet genoeg vinden, gaan we naar voren, naar de Dive In, bij het binnenzwembad en bestellen daar een heerlijke hamburger met de lekkerste frietjes ooit. Daar zitten we ook nog even en bedenken wat we aan het eind van de cruise gaan doen. In Montevideo is een begeleide wandeling, dat lijkt ons nog wel wat en voor Buenos Aires voelt Jan, nadat zijn telefoon in Santiago, ook een grote stad, is gestolen niet veel, dus waarschijnlijk gaan we daar nog een keer paardrijden over de pampa's met een bbq na afloop. Ook niet slecht.
Terug in de hut leggen we de verschillende apparaten aan de opladers, zet ik foto's op de laptop en stuur er wat naar huis. Om half 6 moet de laatste tender binnen zijn. Vanavond gaan we weer varen en er wordt net omgeroepen dat de afvaart "stunning" is. Alleen hoe laat precies weten we niet, dus gaan we maar wat later eten in de Dining Room.
Het was niet zo laat als verwacht. We hebben op dek 9 en later 10 de afvaart bekeken en we hebben een stukje door de fjorden gevaren. Het was inderdaad mooi, maar vrij breed.
Om even over half 9 hebben we een tafel veroverd in de Dining Room. Dat was net zo moeilijk. Het was niet druk en we kregen een tafel voor 4 met z'n tweeën op de 1e verdieping. Dit restaurant heeft 2 levels. Je gaat daarvoor met een medewerker in de lift en die brengt je dan naar je tafel. We hadden een mooie bij het raam, dus konden we ondertussen genieten van het uitzicht. Het eten was beter dan gisteren. Vooraf eend, koud gerechtje, als hoofd Jan lam en ik een flat iron steak met chimichuri. Ik vroeg rare en dat was het ook. Toe hadden we allebei een strawberry pavlova.
Na het eten hebben we nog even gekeken of er nog ergens muziek was. In de Rolling Stone Lounge was de huisband wer en die speelden 80's hits. Het was er niet druk. We zijn gebleven tot deze show afgelopen was, 21.30 uur, en zijn toen naar de hut gegaan en hebben een aflevering van Poldark gekeken. Het blijft al langer licht nu we verder naar het zuiden komen.