Op tijd op, want we hebben weer een tour vandaag. Om kwart over 8 verzamelen, dus eerst ontbijten en dan nog 2x wat anders aan doen, want het is opeens heel mooi weer.
Als we de spullen voor vandaag bij elkaar aan het zoeken zijn, roept Kevin om dat het 22 - 28 graden gaat worden vandaag. Kom maar op! We gaan naar een schiereiland en hopelijk is het daar ook zo lekker. Voor de zekerheid toch maar een jasje/vestje mee.
Vandaag geen tenders, want we liggen hier in Puerto Madryn aan de pier. Daar staan de bussen klaar, dus het is van de boot in de bus. Onze reisleidster is 113, klinkt alsof ze gisteren een fles whisky achterover geslagen heeft, beetje dubbele tong, en heeft een enorm Spaans accent. Heel moeilijk te verstaan. Soms vindt ze zichzelf erg leuk. Achteraf viel het allemaal wel een beetje mee. Niet het accent, maar ze deed op haar manier wel haar best om er wat van te maken.
Het blijkt 2,5 uur rijden naar het Valdes schiereiland en we krijgen meteen Ushuaia-associaties. Gelukkig valt het toch mee, want als we de stad uit zijn gaan we via de snelweg naar het Nationale Park waar Clara, die van 113, toegangskaartjes koopt. En dan zien we de eerste lama's en stopt de bus voor een foto. We kunnen er niet uit, maar het is al 100% beter dan de vorige keer. Het zijn overigens geen lama's maar guanaco's, de grootste van de 2 wilde lamasoorten. Tot welke familie horen lama's eigenlijk? Zijn het herten, geiten of mislukte schapen? Geen idee. Internet heeft mij geleerd dat ze tot de kamelenfamilie behoren.
Verderop stoppen we nog een keer en de volgende stop is bij het visitor center waar we er ook even uit kunnen. Het is niet groot, maar wel aardig. Er staat een volledig skelet van een walvis.
 |
| Dit was de vloer in de uitkijktoren |
 |
| idem |
 |
| Balein van een walvis |
Iedereen weer in de bus op weg naar Puerto Pyramides. Hier hebben we een wat langere stop, want hier gaat Javier, de chauffeur, de lunchboxes ophalen. Het is een piepklein vissersdorpje annex badplaats en het ziet er leuk uit. Het is heerlijk weer en we maken een wandelingetje. Ruim een half uur later gaan we weer verder naar ons hoofddoel: Punta Norte waar de zeeleeuwen en zeeolifanten zijn.
 |
| De hele rots bestaat uit opeengepakte schelpen |
 |
Zo dus
|
We kunnen bij Punta Norte een uur rondlopen. Het is een mooie omgeving met achter ons een heuvelachtig terrein met lage geel bloeiende struikjes en wat ander groen, maar heel schraal, zoals het de hele weg was. Het deed een beetje aan de Amerikaanse high desert denken en de lama's op afstand op pronghorn. Zolang ze tenminste hun kop omlaag houden.
De zee is hier ook al zo prachtig blauw. Het is eb en dan liggen de knalgroen begroeide rotsen vrij. Op het strand ervoor liggen helemaal links de zeeolifanten. Helaas alleen vrouwtjes en die hebben niet die karakteristieke slurf als de mannetjes. Bovendien zijn ze erg lui. Er zit niet of nauwelijks beweging in.
 |
| De kleine zeemeermin |
Recht voor ons en naar rechts, er loopt over de hele breedte een boardwalk langs het strand, liggen enorm veel zeeleeuwen in alle leeftijden. Hier is het af en toe tumult alom. Ze hobbelen heen en weer, maken ruzie en liggen ook te luieren. Er zijn best veel dikke mannetjes en natuurlijk veel meer vrouwtjes. De pups, die er volop zijn, zijn zwart en zien er schattig uit. Het ziet er wel link uit als zo'n zware man van een paar ton heen en weer dendert en niet oplet of er ook kleintjes liggen. Het is hier genieten en we hadden hier veel langer dan een uur willen blijven, bv. tot het vloed is, in de hoop dan orca's te zien die hier het hele jaar door wonen.
In de bus krijgen we de lunchbox. Een echte box in dit geval. Een doosje met een broodje ham/kaas, een lekkere verse, rijpe, nectarine, een granenreep en een flesje water. Niet heel royaal, maar we bunkeren al genoeg aan boord, dus zo erg is het niet. Net als we weg zouden rijden, ziet Clara een harig gordeldier op de parkeerplaats lopen. Iedereen staat op om een foto te maken, maar dan schiet hij onder een auto, dus iedereen gaat weer zitten eten. Wij blijven alert en hij komt er weer onderuit. Ik vraag of ik er even uit mag, dat mag. Ik spring min of meer de bus uit en kan een paar leuke foto's maken. Na mij volgen er meer en 1 meneer is helaas te laat met instappen. Clara heeft niet nog een keer geteld, dus hij heeft nogal pech. Nu zijn er meer tourbussen van ons schip, dus de ramp is niet compleet, maar slordig is het wel. Van beiden eigenlijk.
Op de terugweg stoppen we nog een keer want er zitten 3 rhea's, grote vogels, type struisvogel, onder een grote struik. Waar? vagen mensen. Nou daar, bij die 2 struiken. Eh, er staan er duizenden. Bij die grote boom. Er staan helemaal geen bomen, maar 1 struik is wat hoger dan de rest. Het is erg ver, dus de foto geeft niet goed uitsluitsel van wat het zijn.
De laatste stop is weer bij het visitor center voor een korte sanitaire stop. De meneer die te laat was, sluit weer aan bij ons en zijn spullen. Wij glippen meteen naar links, want daar lopen dichtbij 2 guanaco's en nu kunnen we er een foto van maken zonder ruit van de bus ertussen.
Wat later draaien we de hoofdweg weer op en daar stoppen we weer. Dat kan hier blijkbaar. Er blijkt een struisvogel te lopen. Cool. Zo hebben we vandaag weer een paar vinkjes kunnen zetten. Het is geen mooie foto geworden, maar overduidelijk een struisvogel.
Om 4 uur zijn we weer bij de boot en omdat het heerlijk weer is, een graad of 24, strijken we met een biertje en ons boek neer op de ligstoelen op het achterdek. Wat is het leven toch slecht.
Om 5 uur varen we af en doordat we draaien komt de wind op het dek te staan en wordt het fris, dus gaan we op ons eigen balkon zitten. Toen we in de hut kwamen vonden we onze Antarctica certificaten.
Hierop staat dat we begonnen zijn aan een verkenningsexpeditie en genoeg moed getoond hebben om de Exploration's Central te bezoeken, naar buiten te gaan om op de boeg en de open deks van de Oosterdam de mooiste bezienswaardigheden van dit magnifieke deel van de wereld te bekijken. Net zoals Sir Ernest Shackleton en Kapitein Frank Worsley deden aan boord van de Enduramce op 14 januari 1915.
Dan de data dat we er waren en een proclamatie dat we tijdens deze reis Kaap Hoorn rondden en welke lengte- en breedtegraden we bereikt hebben.
Ondertekend door Captain Rens van Eerten, Master, Oosterdam en Captain Johannes Mateboer, Master Mariner, Ice Pilot.
Op ons balkon zitten we in de zon en uit de wind een poosje te garen en als we het te warm krijgen gaan we naar binnen. Ik zet de foto's op de laptop en stuur er wat naar huis en we kijken een aflevering van Poldark. Dan gaan we douchen en ons langzaam klaar maken voor het eten.
In de Lido Market is het vandaag een Zuid Amerikaans thema. We laten het ons prima smaken en gaan daarna naar de 2e show van Meagan en Gabe.
Als ze pauze hebben, gaan we naar de Rolling Stone Lounge, waar net de Orange Party begonnen is. De bedoeling was dat iedereen iets oranjes aan deed, maar dan moeten ze dat zeggen voordat je je koffer inpakt. Toch waren er best een boel die het hadden. Waarschijnlijk ervaren cruisers en ook het personeel, wat ruim aanwezig was, had een oranje stropdas of sjaaltje of zo. Blijkbaar mochten ze even meedoen, want na een half uur liep het weer leeg. De band had zich ook min of meer aan de kleurcode gehouden en de gitarist, beetje ADHD-er schatten we, ging helemaal los. Ze leken het nu eens naar hun zin te hebben, deze gelegenheidsband, en dat straalde ook over. Om half 11 kwam er een nummer wat we niet leuk vonden en dus zijn we naar de hut gegaan.
Met boek naar bed.
