Dag 25, 1 februari, Buenos Aires, Argentina Polo Day

Vandaag gaan we naar de pampa's om paard te rijden. Om 08.15 uur moeten we verzamelen in de Mainstage, maar eerst gaan we ontbijten natuurlijk. 

We gaan met een minibus, wat fijn is, want geen grote groep. Er zijn 14 deelnemers, maar 3 komen er niet opdagen. 1 komt nogal laat, want hij was wat van zijn kamer vergeten en ging terug toen we al bijna bij de shuttle waren die ons van het containerterrein af rijdt. De minivan staat buiten het terrein te wachten. Het is bijna 2 uur rijden. Halverwege hebben we even een sanitaire stop en is er ook een souvenirwinkel. 
Natalia of Nati, zoals ze zelf zegt, vertelt uitgebreid over de Zuid Amerikaanse gebruiken zoals het drinken van mate en over de gaucho's. 

Op de El Girasol Estancia van Argentina Polo Day worden we ontvangen met een drankje en tortas fritas. Hier zit niet veel smaak aan, maar met een flinke klodder dulce de lece gaat het wel. Hier wordt het maken van mate gedemonstreerd en je kunt proeven. Voor corona werd dit op de traditionele wijze gedaan, dus 1 kom die aan iedereen doorgegeven werd voor een slok, maar dat wordt nu niet meer gedaan, alleen in gezinsverband.

Dan worden we voorzien van echte polohelmen en chaps en gaan we naar de paarden. Ik krijg het eerste paard omdat ik ervaring heb. Hij heet Corchico, wat kruk van een wijnfles betekent. Ze hebben ook nog een paard dat Botella (fles) heet, dus dat zal een leuk setje zijn. Jan krijgt als een na laatste zijn paard. Dit alles neemt behoorlijk wat tijd en uiteindelijk zitten we er tegen kwart voor 12 allemaal op. Wij hebben allebei een gewoon (polo)zadel. Ik had wel een gauchozadel = dikke deken + bontje met beugels gewild.

De begeleider is heel enthousiast en spreekt goed Engels. Hij is nu 28 en heeft zijn eerste lange tocht te paard gemaakt toen hij 1 jaar oud was. Verder gaan er nog 2 of 3 begeleiders mee, maar die spreken alleen Spaans. Eerst is het een eind stappen op een lang pad en dan keren we om. Ze hebben bedacht dat een andere route leuker is. Ook hier rijden we niet precies achter elkaar, maar wat door elkaar wat leuk is. Dan kun je zelf wat sturen. Er zijn ook een stuk of 4 mensen in korte broek. Hoe kom je op het idee? Zal niet lekker zitten.

Als we een kwartier of zo onderweg zijn, raakt een van mijn bandages los en moet er even hulp ingeroepen worden om ze eraf te halen. We zien veel vogels. Het landschap is niet heel speciaal en de groep ook niet, maar we vermaken ons toch wel. Als een heel licht gekleurd paard, hengst denk ik, met ons mee galoppeert, reageert de groep niet echt.

Dan gaan we over een smaller paadje naar een weiland. Op het pad erlangs mogen we, wie wil, draven en galopperen. Ik word vooruit gestuurd. Het is even zoeken wat voor commando's werken, maar het lukt. Ik heb natuurlijk geen idee waar we heen gaan, dus bij een splitsing stop ik maar. Uiteindelijk komt de rest, Jan was vrolijk achter mij aan gekomen, ook. 

Dan gaan we naar een weiland waar zeker 25 paarden staan en daar gaan we naartoe en tussendoor. Erg leuk. Het verbaast me dat ze zo makkelijk zijn allemaal. Aan de overkant van de wei houden we een stop voor een watertje en om even de benen te strekken, wat bij de beginners in goede aarde valt. De paarden worden aan een gammel hek vastgezet, halsters aan. Een vindt het nodig om te gaan hangen, waarop 2 andere meedoen en een paal uit de grond trekken. Moet kunnen. Niemand is in paniek. Een van de beginners heeft, heel slim, zijn paard gewoon losgelaten en die bedacht dat het bij de kudde veel gezelliger was en trekt een sprintje. De gids springt op zijn paard en haalt hem terug. We moeten even bij de rivier kijken die heel mooi moet zijn, maar het is maar een klein stroompje. Een kinderhand is gauw gevuld.

Dan begint een van de Nederlandse deelnemers over de eindtijd. Het is inmiddels een uur of 2 en Natalia had gezegd dat we om 3 uur teruggingen en om 5 uur bij de boot zouden zijn. Nu blijven we vannacht in Buenos Aires, dus hoeven we niet op een bepaalde tijd terug te zijn. We hebben dus geen haast. Blijkt dat 1 meneer, degene die vanochtend eerst nog terug naar zijn hut moest, vanavond nog een excursie geboekt heeft en het dan niet haalt. Ja, dat is zijn probleem. Niet slim bedacht. Er wordt niet echt haast gemaakt. We moeten nog terug en we krijgen nog een bbq, dus het gaat sowieso niet passen. 

De terugweg verloopt eerst wat rommelig. De paarden weten dat ze naar huis gaan en worden wakkerder. Tot voor de weg die we over moeten steken draven en galopperen we af en toe, waar niet iedereen gelukkig mee is. Daarna stappen we rustig naar huis. Het laatste stuk gaat Jan voorop en hij is ook de eerste die het terrein weer op rijdt en dat ziet er heel leuk uit. Hij vindt het ook heel leuk en zit er heel relaxed op. Dan afstappen, spullen inleveren en aan tafel. 

Het is een royale bbq met veel vlees, maar alles wordt meteen achter elkaar uitgedeeld, dus als je niet uitkijkt heb je een enorm bord vol. Wijntje of biertje erbij. Het leven is goed hier. Het voelt hier zo vredig en rustig. We krijgen nog ijs toe en moeten dan in de bus.
Nati belt met de echtgenote van de man met de tango-excursie, zij is aan boord gebleven. Ze willen hem bij de tango afzetten, zodat hij nog op tijd kan komen, maar zij was eerst niet bereikbaar en wil dan niet zonder hem van boord. Dan willen ze hem naar het schip brengen en ze dan samen naar de excursie brengen, maar ze wil niet zonder hem van het schip. Ja, dat schiet niet op, dan moeten ze het zelf weten.

Om half 7 zijn we thuis, gaan douchen, inpakken en naar de laatste 2 shows van Meagan en Gabe. Wat zullen we ze missen. Ook zij zeggen dat het een leuke cruise was en dat er veel regulars (vaste gasten) waren, waar ze heel bij mee zijn. Gabe zegt op een gegeven moment: "Applaus voor de talented, beautiful Meagan Eishen from Toledo, Ihio, waarop zij zegt: "Ik dacht dat je beautiful, elegant zou zeggen ."😂. Ze geven nog een toegift van 2 nummers en dan is het helaas afgelopen. Meagan maakt zich nog even zorgen of dat nog gaat lukken nadat ze een geweldige versie van Janis Joplin te horen heeft gegeven, maar het is geen probleem. We hopen ze ooit nog eens te zien. Bij de 1e show komt Rhonda naast ons zitten en daar praten we gezellig nog even mee. 

Het is voor ons ook echt afgelopen en kruipen voor de laatste keer in het heerlijke bed in stateroom 8138.

Volgende dag