Vandaag komen we langs Kaap Hoorn. We zijn een kwartiertje wakker als de kapitein omroept, deze keer is het ook in de hut te horen, dat is alleen bij speciale gelegenheden, dat we er zijn. Snel aankleden en naar buiten. Het is prachtig weer. Vrijwel geen wind en veel zon. Kevin, Cruise & Travel Director, heeft inmiddels al 30x rond Zuid Amerika gevaren en 14x naar Antarctica en hij vertelde dat hij het nog nooit zo mooi gezien had.
Op het eiland staat een vuurtoren en een huis. Er woont 1 gezin met 4 personen en een kat genaamd Calefate, naar de bessen die in Zuid Amerika groeien. Volgens mij zijn het gewoon bosbessen, maar ze zijn er hier nogal lyrisch over. De vuurtorenwachters wonen hier telkens voor een jaar en deze zijn in november gekomen, dus ze moeten nog even. We gaan weer naar dek 4 en zien alles uitstekend.
De zee is nu heel kalm, maar dat kan hier heel anders zijn. Rond Kaap Hoorn zijn in het verleden veel schepen vergaan, waarbij tenminste 15.000 slachtoffers zijn gevallen. Om hen te eren is het gebruik dat passerende schepen uitgebreid toeteren.
Hierna gaan we weer een stuk naar het noorden om de loods, die al sinds San Antonio bij ons is, zeker een Chileense regel of zo, af te zetten. Midden op zee zien we een kleine loodsboot wegvaren. Geen idee waarheen. Ushuaia is het dichtstbij lijkt mij. Ook hij krijgt een toeter als groet. Er vliegen albatrossen en het lukt om er een op de foto te krijgen.
Om 11 uur gaan we naar de Mainstage waar Neil vertelt over de al dan niet wetteloosheid op Antarctica.
Voor de lunch gaan we naar de Dive In. Ik ga wat halen, maar loop Alfy, de eeuwige charmeur, tegen het lijf en raak in gesprek. Jan komt kijken waar ik blijf en uiteindelijk schuiven we met z'n vieren aan tafel en praten wat af. Ook heel serieuze onderwerpen als het alcoholisme van Marianne, hoewel ze al 32 jaar nuchter is. Hoe knap is dat! Op het schip is vrijwel dagelijks een bijeenkomst van de Friends of Bill W. en dat is een AA-bijeenkomst.
Om 4 uur is er een interview met Meagan en Gabe in het kader van Meet the Artist. Het is onvoorstelbaar hoe goed ze eigenlijk is, want zij komt niet uit een muzikaal gezin, hij wel, en speelt pas sinds 2004 piano. Ze speelt ook gitaar en een of ander blaasinstrument en werkt al 7 jaar op cruiseschepen. Ze weet nooit van tevoren wat voor partner ze krijgt. Meestal horen ze dat pas 3 uur van tevoren. Met Gabe ging het na covid nog anders, want hij zou een keer kijken voordat ze zouden samenwerken, maar haar partner werd ziek en hij werd in het diepe gegooid. Even kijken was dus meteen meedoen. Blijkbaar ging het goed, want ze zijn nog steeds samen en als we het goed hebben, hebben ze ook een relatie en een hoop plannen voor de toekomst.
Hierna gaan we een aflevering van Poldark kijken en als het borreltijd is zoeken we een bar waar ze een cocktail voor mij hebben. Het is echter overal of uitgestorven of ijskoud, zoals het bij de Lincoln Stage altijd is. Het wordt dus de Billboard, waar we ook bijna alleen zitten. De Tuscan Lemon Drop is best lekker, maar hij haalt het niet bij de vorige 2.
Voor het diner gaan we naar de Dining Room. Een beetje op tijd, want om 9 uur begint de show van Daniel Ka, magician. We delen weer een tafel met 2 Amerikaanse stellen en hoewel ze best aardig zijn, is er niet zo'n klik als met Ron en Bob en echtgenotes en Alfy en Marianne. Het eten was ook niet geweldig vanavond.
Daniel Ka is een Spanjaard en de show was niet indrukwekkend. Het was meer goochelen dan illusionisme en soms ook nogal doorzichtig. Waarschijnlijk heeft hij zelf wel de illusie dat het erg goed was. Het duurde ongeveer 3 kwartier.
Sinds we vanmiddag de loods afgezet hebben en meer richting Drake Passage komen, gaat het schip meer en meer heen en weer. Het lijkt wel of iedereen gedronken heeft en hoewel er aardig wat alcohol doorheen gaat op een dag, is dat zeker niet het geval.
Na de goochelact gaan we nog naar de laatste show van Meagan en Gabe en genieten er weer van. Als het afgelopen is, gaan we naar de hut en zien we dat het om 11 uur nog niet donker is.