Ik heb een uur of 2 geslapen en nog wat hazenslaapjes, maar Jan helemaal niet. We krijgen het minimalistische ontbijt van 1 kleine yoghurt en een droge croissant in een bruine papieren zak. Heel gênant voor Premium Economy. Zelfs voor economy vind ik.
We komen te laat aan, want te laat vertrokken en we hebben een korte overstap op Frankfurt. Maar daar staan dames met een bordje "Amsterdam" en 9 passagiers worden met de bus naar de gate gebracht om in te checken. Dat komt eigenlijk alleen door ons omdat wij bij de nooduitgang zitten en ze willen checken of we wel Engels spreken en wel in staat zijn om evt. te helpen, anders had het rechtstreeks gekund. Vervolgens worden we weer in de bus gestopt om letterlijk het hele vliegveld over te rijden naar het vliegtuig dat in het buitengebied staat. Steeds denken we: deze zal het wel zijn, maar dan gaan we nog verder. We hebben er zeker 20 minuten over gedaan.
Behalve wij negenen zit iedereen al en het valt niet mee om de bagage kwijt te kunnen. Iemand vond het blijkbaar te moeilijk en was op het lumineuze idee gekomen om de trolley dan maar in het gangpad te laten staan. Heel handig. Wij hebben stoelen bij de nooduitgang en krijgen extra instructie. In ruil daarvoor hebben we wat extra beenruimte. Onze spullen liggen her en der verspreid over de bakken, want wij mogen niets onder de stoel voor ons leggen. Lufthansa is zo vriendelijk om op deze korte vlucht van 55 minuten flesjes water en een chocolaatje uit te delen.
We komen veilig aan op Schiphol, dus onze assistentie bij een noodgval was gelukkig niet nodig. We wachten totdat vrijwel iedereen eruit is en verzamelen onze spullen. De beide koffers komen mooi op tijd en dan willen we online een treinkaartje kopen, maar NS.nl doet het niet. Dan maar een duurdere uit de automaat. De trein komt meteen en 25 minuten later staan we op het station waar Peter ons komt halen. Na de begroeting vertelt hij ons dat onze hond, die de laatste 1,5 week bij hun zou logeren, afgelopen zondag is overleden. Dat is anders thuiskomen dan verwacht.
Om niet een heel leeg huis te hebben, halen we vanavond meteen de poezen op bij Idse en proberen we ons verdriet te verwerken. We zijn heel lang op de been inmiddels, dus na een onwennig avondritueel gaat slapen gelukkig wel.