Dag 19, 26 januari, Falkland Eilanden

Het was inderdaad een rustige nacht, totdat Kevin om half 7 omriep dat we bij de Falklands zijn, verbaast ons niet, want hier zouden we om 5 uur aankomen, en dat de tenders gaan varen. Dat verbaast ons dan weer wel, want op het dagelijkse programma staat 8 uur. Daar hadden we ook rekening mee gehouden.

We maken ons snel klaar en zijn om even over 7 bij het ontbijt. We zouden voor de tour nog wel even de stad in willen, dan de tour en daarna een wandeling, dus gaan we naar de Mainstage, waar het verzamelen altijd is, om te vragen of we al eerder met de tender kunnen. Het lijkt een spraakverwarring, want ze zegt dat er geen tijd is voor de tour van 9 uur. Wij zien dat anders, want we zouden ons dan aan wal bij de rest voegen, maar het gaat hem niet worden. Dus even terug naar de hut, boeken halen en in de Crow's Nest het uur verdoen. Het weer ziet er heel aardig uit en het eiland lijkt ons, vanaf deze afstand gezien tenminste, wel te gaan bevallen. 




Het is niet druk in de Crow's. Om 8.45 uur verzamelen en wij zitten in groep 15 voor de tour en kunnen met 13 en 14 in de tender. Port Stanley (de hele Falklands) is Engels en dat is goed te zien. Rode telefooncellen, ze rijden links, betalen met ponden en er zijn pubs. We gaan met een minivan naar de Bluff Cove Pinguin Rookery. Het is een rit van een half uurtje en Ally is onze chauffeur. Ze kan leuk vertellen met droge Engelse humor. Het eiland is inderdaad zo mooi als gedacht. Heel ruig. Ally was 7 toen ze met haar ouders vanuit Engeland hier kwam en met haar neus in de Falklandoorlog viel. Allemaal tanks en trucks. Een heel ander beeld dan het, best drukke, maar vredige Stanley dat wij zien. We komen langs mooie rotsformaties, wat schapen; Merino en nog een ander ras, Belted Galloway koeien en ruimte. 



The Crow's Nest





Bij de pinguïnkolonie, die op privéland ligt, worden we ontvangen door ranger Richard, die wat vertelt en de regels uitlegt. Er zijn kleine witte vlaggetjes en wij moeten daarachter blijven, de pinguïns hoeven dat niet. Ze staan dichtbij de pinguïns, dus zijn absoluut niet storend. Hij zegt dat er King's (joepie) en Gentoo's zijn en als je heel veel geluk hebt, ook Magellans, maar die heeft hij al 7 jaar niet gezien. Er is ook een grote groep Kelp Geese, witte mannetjes en bruine vrouwtjes. We hebben 2 uur de tijd om rond te struinen en worden daarna verwacht bij het Sea Cabbage Café. 



Het ziet er allemaal al meteen geweldig uit en het wordt nog geweldiger als blijkt dat er best een grote groep King's is. We staan van kruin tot teen te genieten. Het weer wordt steeds beter, alleen jammer van de wind, maar die waait hier altijd. Eergisteren zelfs zo dat de cruiseschepen niet voor anker konden gaan. Hebben wij even geluk! Het zou nu een graad of 15 zijn, maar in de zon is dat natuurlijk lekker.

De King's zijn magnifiek en superkomisch. Er is een koppel dat met z'n tweeën het hele terrein over wandelt en later tussen de Gentoo's gaat liggen. Die zijn vast op vakantie. Er zijn nog een paar kleine kuikens, de meeste zijn al aan het ruien. Daar worden ze bepaald niet mooier van. Dat geldt ook voor de Gentoo's natuurlijk. Er zijn ook Turkey Vultures, kalkoengieren, die een pinguïnkuiken niet versmaden en ze vliegen dan ook scannend over de kolonie.





















Op een strand verderop, waar we niet kunnen komen, is er een die wat gevonden heeft en zit te eten. Het is wel ver, dus niet ideaal voor een foto, zeker niet met deze wind.

Verderop zit, helemaal alleen, 1 pinguïn met 2 kuikens en 2 wat grotere kuikens. Eromheen lopen en vliegen gieren. Hopelijk redden ze het. Een van de gieren heeft ook een ei gevonden, maar kan het niet pakken en krijgt het ook niet open. De ranger staat daar en zegt dat cara cara's een stuk handiger zijn. Die pakken het op en laten het vallen zodat het stuk gaat. 











Dan gaan we richting strand. Een heel andere omgeving, maar ook geweldig. Hier groeien bloeiende vetplanten en er zitten ook pinguïns tussen de stenen en op het strand. Het is inmiddels zo goed als strakblauw geworden en je zou je zo op een tropisch eiland wanen. De zee is zo knalblauw.






De pinguïns op het strand zien er ook geweldig uit. We verzinnen er hele verhalen bij en liggen soms in een deuk. Hier zijn het de Gentoo's die de show stelen, hoewel de King's er hier ook wat van kunnen. Door de wind, in combinatie met het inzoomen, zijn  niet alle filmpjes en foto's gelukt.


We kijken ook nog even in de giftshop annex museumpje. Leuke dingen, maar aardig aan de prijs. Wij passen dus. Voordat we weer gaan, nog even naar de Best toilets in de Southern Ocean. En het ziet er inderdaad uitstekend uit. 










Ik struin nog even over het strand. Jan heeft last van zijn enkel en blijft zitten. Er liggen een paar bijzondere schelpen. Een heeft een bovenkant van parelmoer, wat helaas niet goed te zien is op de foto. Er zijn ook een paar mosselen en die zijn knalgeel. 






Dan komt Ally weer met de bus en gaan we terug naar de stad. Ze stopt onderweg een paar keer zodat we een foto kunnen maken van de koeien, de rotsen en het mooie landschap.




Stanley is echt heel Engels, maar heel druk met toeristen van, op dat moment, 3 cruiseschepen. We gaan de kathedraal in en die is niet heel rijk versierd, maar toch bijzonder. Langs de wanden hangen plaquettes voor overledenen, er is een wandkleed over 500 jaar Falklands, een in memoriamboek voor gevallenen in 1982 en boven de deur ook weer memorial met vlaggen. 









Naast de kerk staat een boog met 2 walviskaken. We gaan een giftshop in en vinden iets voor Idse. Dan op zoek naar wat te eten, wat niet gaat lukken omdat alles hartstikke vol is. Dus pakken we de tender en gaan op het achterdek lekker in de zon zitten.





Bij de hut van Jim hangt een A4-tje met QR-code en link, zodat we, voor 1 maart, de foto's kunnen uploaden. Gaat toch lukken dus. Als we net lekker geïnstalleerd zijn met salade, een vleesje voor Jan en voor mij het heerlijke brood dat ze van de week in de Dining Room hadden, met een Budweiser erbij, gaat het betrekken en ook nog een beetje druppen. We verplaatsen de boel snel onder het overdekte stuk, maar niet lang daarna wordt het toch te fris en gaan we naar binnen. 

In de hut bekijken we de foto's, Jan leest en ik schrijf en de zon komt er weer door. Tot nu toe een topdag. Het is nu kwart voor 5 en om half 5 zou de laatste tender gaan, dus ik verwacht dat we zo gaan vertrekken.
Om kwart over 5 is het zover. De kapitein roept om dat het een mooie afvaart zal worden met pinguïns (al zullen die op grote afstand zijn) aan stuurboord. We draaien voor de boeg van de Norwegian Star langs en dat gaat met luid getoeter over en weer. We staan op het achterdek en het is nog lekker weer, totdat we een beetje draaien en dan vol in de wind staan. Het levert een leuk plaatje, een leuke ervaring, maar ook koude handen op. Er liggen 2 vissersschepen, waarschijnlijk inktvisvissers, waarvan door omstanders gezegd wordt dat het Koreanen zijn. We kunnen de vlag  niet goed zien. Wel zwaaien ze achterop met de Nederlandse vlag. We passeren ook een kleine (loods)boot en die geeft een piepje als antwoord 😂. Als moedereend met kuiken.





Ons Antarctica Expert Team


De tenders worden weer binnengehaald

Binnen opwarmen in de Lidl waar het niet druk is. Hoewel we laat geluncht hebben, gaan we toch maar eten. Nu is er plaats zat. Een tafel voor 2 aan het raam in de zon. We gaan weer voor Aziatisch en zwichten weer voor een toetje.
In de hut lezen we eerst en kijken dan 2 afleveringen van Poldark en dan gaat het licht uit. Het is vroeg donker vanavond. We gaan duidelijk weer naar het noorden.