We hoefden geen wekker te zetten en hebben na het douchen en ontbijten nog zeeën van tijd. Dat zijn we niet gewend en dat voelt raar. We zoeken de laatste dingen bij elkaar, gooien de vuilniszak weg, lopen nog rustig naar de glasbak en de plastic bak en doen de laatste afwas. Dan is het nog bijna een uur voordat Idse ons komt halen om half 12.
Het is mooi zonnig weer en de reis naar Schiphol gaat vlot en om 12.15 uur stappen we bij Terminal 1 uit. We leveren de koffers in bij de zelfcheck waar we meteen aan de beurt zijn en gaan naar de security. Er staat dat het 20 - 25 minuten duurt en dat klopt aardig, want om kwart voor 1 hebben we de trolleys, jassen, fototoestel en laptoptas weer terug en doe ik mijn schoenen aan.
Op naar boven, naar de Aspire lounge 26, waar we op basis van onze credit card recht op toegang hebben. Het is niet helemaal vol en met een sapje en een soepje installeren we ons in afwachting van onze vlucht naar Frankfurt om 14.55 uur. Hij vertrekt van gate B17.
Aan boord, op stoelen 20 A en B van de A319-100 van Lufthansa, wachten we zeker een kwartier op 4 laatkomers in de business class. De captain zegt dat het toestel te laat aankwam uit Frankfurt door personeelsgebrek o.a. bij de bagageafhandeling. Met 3 kwartier vertraging vertrekken we en we zitten de hele weg op eieren. Halen we de vlucht naar Toronto nog wel?
We krijgen een flesje water en een chocolaatje. Op zich een rustige vlucht, maar niet in het hoofd. Er wordt ook omgeroepen dat we aankomen bij een gate in het buitengebied en dat we met een bus naar de terminal worden gebracht. Dat kan er ook nog wel bij. De man achter ons reist voor zijn werk en is ook not amused. Helemaal opgepropt reizen we een enorm eind over het vliegveld en komen dan bij de terminal aan. Dan is het nog zeker een kwartier lopen, trap af, lift in, paspoort door de scanner en weer verder. Om 3 minuten voor 5 komen we bij de gate, B43, en dan mogen we niet meer mee. We zijn 2 minuten te laat. Jan ontploft en de meneer die achter ons zat doet gezellig mee. Dat schept een band. We worden verwezen naar de servicedesk van Lufthansa. Ook dat is een godseind lopen, maar haast hebben we niet meer. Adrenaline wel. Met z'n drieën lopen we, al mopperend, van balie naar balie en worden steeds verder verwezen. Was er niet iets met een kastje en een muur?
Dan staan we naast elkaar bij de loketten en de meneer krijgt een vlucht naar Toronto voor morgenmiddag en een hotel en een vergoeding van maar liefst € 18,- voor een diner. Dat wordt een Happy Meal zegt hij. We nemen afscheid en ik bedank hem voor het gezelschap en hij ons voor het vloeken 😂. Toch fijn dat je dat in dezelfde taal kunt doen.
Katharina regelt voor ons uiteindelijk voor vanavond nog een vlucht naar Santiago, maar niet via Toronto, maar via Buenos Aires. Deel 1 Premium Economy met Lufthansa naar Buenos Aires en deel 2 Economy met de KLM naar Santiago. Het valt ons nog niet tegen, maar het is niet wat we geboekt hadden natuurlijk.
Met de nieuwe boarding passes op zak gaan we op zoek naar de Lux Lounge waar we weer met onze creditcard in mogen. Het is klein en het assortiment is minimaal, maar het is er rustig en we zitten in lekkere fauteauils.
Jan neemt een biertje en ik een prosecco waar de bubbels bijna uit zijn, maar die verzin ik er wel bij. De prosecco op zich is lekker. Het diner bestaat uit Frankfurter Würstl met Kartoffelsalad en een broodje. Jan checkt online in voor de KLM vlucht, want dat kon Lufthansa niet doen. KLM zit niet in de alliantie, dus het zal wel een AVG-dingetje zijn. Wat later ziet hij in de Air Canada app dat onze vlucht 3 minuten te vroeg is vertrokken. Dat maakt het helemaal onverteerbaar. We hadden dus nog best mee gekund. Hij besluit online een klacht in te dienen en dan zien we wel of ze er iets mee doen. Niet waarschijnlijk, gezien onze ervaring met de e-reader in de lost and found die ze zoeker gemaakt hebben dan hij was. Maar goed, het lijkt erop dat het nog goed gaat komen, alhoewel we in Buenos Aires maar 1 uur overstaptijd hebben. Dat wordt weer rennen, maar er zijn vast een hoop vluchten van Buenos Aires naar Santiago, dus daar zal dan ook wel weer een mouw aan gepast worden.
We gooien er nog een biertje en een bubbel in en zien wel waar het schip strandt. Of is dat in deze setting met een cruise in het vooruitzicht niet zo'n goede beeldspraak?
We zullen 10 minuten te vroeg uit Frankfurt vertrekken, dus dat scheelt weer aan de andere kant. Het is wel een vlucht van 13 uur en 50 minuten 😲en daarna nog 1,5 uur ongeveer.
Om half 9 hebben we geen rust meer om te blijven zitten en gaan dus rustig richting gate.
We vliegen 10 minuten vroeger, om 22.05 uur dus. Eerst door de security en de paspoortcontrole. De laatste is in no time gebeurd. We omzeilen mensen die denken dat ze dat met de boarding card moeten doen. Dan de security. Dat is een heel (ander) verhaal. Het is niet druk, sterker, er is vrijwel geen hond. Het ziet er, zeker voor een groot vliegveld als Frankfurt, heel ouderwets uit. Alles in bakken, apparatuur uitpakken, liquids, schoenen uit en door de scanner. Ik moet nog naar een juf die me provisorisch fouilleert. Zijn het de metalen knopen op mijn bloes? Jan heeft zijn horloge nog om en de beambten grappen met hem hierover. Dan aan de andere kant de bakken weer opwachten. Ze komen allemaal op 1 na. De laptoptas. De laptop is eruit, dus wat kan het nog zijn? Blijkt er een stanleymes in te zitten. Wtf??? A) hebben we dat helemaal niet geweten en belangrijker: B) hoe is het op Schiphol door de controle gekomen? Het is waarschijnlijk achter gebleven na het klussen bij Idse waar Jan internet en tv heeft geïnstalleerd. De manager komt erbij en 2 politiemannen. Het loopt snel met een sisser af en wij zijn zo mogelijk nog verbaasder dan zij. Fijn dat je niks meer uit hoeft te pakken op Schiphol, maar je ziet wat ervan kan kopen.
Hierna lopen we, nog constant ons verbazend, langs wat winkels naar Gate B28. We moeten nog wel ruim een half uur wachten, maar dat is beter dan te laat zijn.
Via de digitale boardingprocedure gaan we aan boord van de B 747-8, stoelen 25 F en G. Jan aan het gangpad en ik ernaast, de 2 rechter van de 4 stoelen: 2-4-2. De stoel naast mij is leeg. We krijgen een welkomstdrankje: een glaasje jus.
Het vroeger vertrekken zit er niet in. We zijn nu al te laat: 22.23 uur en er gebeurt nog niet veel. Om 22.42 uur is het dan zo ver. Al snel gaat het licht uit en doezelen we wat. Ik kijk wat voor films er zijn, maar mijn oog valt nog niet meteen op iets wat me aanstaat. Tegen 00.00 uur krijgen we het diner. Kip met pasta in tomatensaus, rauwkostsalade en een Schwarzwalder taartje. Het is simpel, maar het smaakt niet slecht. Jan een wijntje en ik een sekt erbij. Na het eten gaat het licht echt uit. Ik probeer wat te slapen en dat lukt soms een beetje.