Na 7 uur in coma gelegen te hebben word ik wakker en kan dan niet echt meer slapen. Het valt op hoe rustig de weg is. Overdag is het een drukte van belang met getoeter en sirenes en nu af en toe een auto. Ik lees wat en om 7 uur zijn we allebei echt wakker.
Maar wat een leuke dag leek te worden bleek rampzalig te zijn. Na het douchen ziet Jan dat de koffers in Santiago zijn. We krijgen weer hoop dat ze vandaag nog komen.
We gaan ontbijten in het hotel en dat is een prima continental breakfast. Daarna trekken we de stoute schoenen aan en gaan de stad verkennen.
Eerst op het metrostation een Bip-kaart kopen bij het loket. Dat valt niet mee met ons rudimentaire Spaans en de enorme herrie van veel mensen en komende en gaande metrotreinen om ons heen, maar uiteindelijk lukt het. 1 kaart à 1550 peso's voor 2 personen met een tegoed van 3450 peso's. En daar zetten we bij de automaat nog wat extra op. We willen eerst naar de Plaza de Armas. Met de rode lijn 1 van de metro komen we er snel. In de stad wil Jan Google Maps bekijken en daarvoor kopen we een internetbundeltje op mijn telefoon. Ter plaatse zoeken we tevergeefs de tourist information en dan merkt Jan dat bij zijn telefoon niet (bij zich) heeft. Vergeten in het hotel of gestolen?
We willen om 11 uur bij de wisseling van de wacht op de Plaza de la Constitucion zijn en lopen die richting op als we op de Plaza de Armas een mooi gebouw met een open deur zien. Het blijkt de kathedraal te zijn, die er aan de buitenkant helemaal niet zo kathedralig uitziet. Het is katholieke pracht en praal, maar het kan wel wat onderhoud en restauratie gebruiken. Er staat nog een kerststal en een Amerikaanse vraagt of ik een foto van haar wil maken met het altaar en ze vindt hem lovely. Voor de uitgang rechts is nog een kapelletje. Dat is nog helemaal in kerstsferen en er klinkt muziek: stille nacht. Je mag er geen foto's maken en omdat er iemand op wacht staat, doe ik dat ook maar niet. Anders had ik vast een stiekeme foto gewaagd.
Op naar de volgende stop. Het is niet ver lopen. We zien overal een enorm aantal politiemensen en wat verderop materieel van de ME. Verschillende soorten witte pantservoertuigen die al de nodige actie gezien hebben zo te zien.
Bij het Palacio de la Moneda is nog niets te bespeuren wat op voorbereidingen van wisseling van de wacht lijkt. Sterker, er staan veel dranghekken overal en ook op het plein.
We wachten een poosje, maar om 10 voor 11 is het nog stil en gaan we weg. Story of my life. Ik ben 2x in Londen geweest en 2x ging de wisseling van de wacht niet door. Er vliegt een helicopter heel laag over het Plaza de la Constitucion en die landt op het dak van het gebouw ernaast. Vast een hoogwaardigheidsbekleder. Het gebouw is versierd met hele grote linten. Een kleine anti-abortusdemonstratie blaast op fluitjes.
Het volgende plan is de Cerro de Santa Lucia. Dit is iets verder, maar ook op loopafstand. Het park op en rond de berg is gratis te bezoeken, maar je moet wel even je naam noteren.
Het is erg mooi. Langs het pad worden de planten beregend. We gaan rechts naar de fontein van Neptunus. Een mooi bouwwerk en zeer gewaardeerd door de plaatselijke duiven die er lekker in het water zitten te chillen. Ze zijn kletsnat. Het is vandaag wat minder warm dan gisteren: 26 graden. Vanochtend was het eerst nog een beetje fris en was het vrijwel helemaal bewolkt, maar vanmiddag komt de zon erdoor.
Via verschillende trappen lopen we naar het uitzichtpunt. Het is goed kijken waar je loopt, want de treden zijn hobbelig en uitgesleten. Hier groeien agaves, aloë vera en geraniums in het wild (beetje wild waarschijnlijk, maar in elk geval niet in een potje).
We kijken uit over de stad, maar het is een beetje heiig vandaag. Zowel de koffers als de telefoon zitten ons niet lekker en we willen vanmiddag op tijd weer in het hotel zijn, zodat we, als er nog geen teken van leven van de koffers is, evt. contact op kunnen nemen. In het ergste geval nemen we een taxi naar het vliegveld en halen we ze zelf op.
We nemen de metro naar de wijk Bellavista, waar we willen lunchen en daarna naar de San Cerro Christobal (berg) om daar met de funicular en de kabelbaan naar boven te gaan. Vanuit de metrohalte Baquedano steken we via 5 stoplichten een groot kruispunt en de rivier over en komen dan in Bellavista. Het is een rustige wijk, het eerste stuk in elk geval, en het heeft wat verderop verschillende muurschilderingen en een gezellig stuk met restaurantjes en bars. We eten bij Galindo op het terras. Het eten is niet slecht, maar zeker niet goed, maar het bier smaakt uitstekend. Achter ons zitten Hollanders op het terras. Natuurlijk.
Dan lopen we naar de funicular waar het behoorlijk druk is. Het is niet echt in te schatten, maar we doen het toch en denken dat het al met al dan nog wel ruim 2 uur zal duren voordat we weer thuis zijn en dat vinden we te laat worden. Dit slaan we dus over, evenals de begraafplaats General de Santiago. Jammer, maar het is niet anders.
Met de metro weer terug en dat is een leuk ritje. In de metrotrein staan een paar knullen live muziek te maken. Het is druk en we kunnen het niet echt goed zien, maar er zijn in elk geval een saxefonist en een schuiftrompettist. Het klinkt heel leuk. Ik maak een praatje met Chilenen die in Engeland (Northampton) wonen en zeggen dat ze het hier zo duur vinden. Duurder dan Engeland. Dat lijkt me sterk, maar waarschijnlijk is het gevoelsmatig, want de inflatie is hier de laatste maanden gestegen tot 100%.
In de hotelkamer ligt geen telefoon 😭. Jan gaat nog naar de ontbijtruimte en de receptie, maar helaas. Hij is waarschijnlijk gestolen in de metro, hoewel hij in een zak met een rits van een vrij strakke broek op zijn bovenbeen zat. Niks gemerkt. Hij gaat nog wel over als we hem bellen. Het is niet handig dat we hem missen, maar er is niks aan te doen. Extra goed op de mijne passen dus.
Met ons boek gaan we in de lobby zitten, want de koffers zouden, zeggen de trackers, min of meer in de buurt moeten zijn. Al met al duurt het nog wel 1,5 uur, maar dan zijn ze er toch! Hoera, toch nog iets gelukt.
 |
| Yes, we hebben ze! |
Omdat de verifly app er bij Jan op stond met de testgegevens voor de cruise, zet hij de app op mijn telefoon en doet reactivate account. Leuk, maar dan is niet te zien dat we gisteren de covidtest hebben geüpload, dus doen we de test maar opnieuw. Gelukkig nog steeds negatief. Jan wil bij Vodafone melden dat zijn telefoon gestolen is en dat zijn simkaart geblokkeerd moet worden, maar dan sturen ze een sms-je. Dat gaat dan naar de telefoon die je niet meer hebt. Rare jongens die Romeinen. Dus bellen we met Idse met het verzoek of hij even wil bellen. Even contact met thuis is tenslotte ook altijd wel fijn. Het kan ook telefonisch, maar 0800 kan niet in het buitenland. Of je gaat naar een winkel, maar waar halen we hier een Vodafonewinkel vandaan en hoe vertellen we ze in het Spaans wat de bedoeling is?
Ik zet de foto's over op de laptop en stuur er wat naar huis. We hebben geen zin om weer op pad te gaan en gaan hier beneden in het "restaurant" eten. Dezelfde zaal als de ontbijtzaal en nog even ongezellig. Er komen veel werklui eten die, zo te zien, allemaal van hetzelfde bedrijf zijn. Ze hebben geen keus, maar krijgen allemaal een soort hachee met rijst. Het ruikt wel lekker. Wij kiezen een ribeye en de jongen die bedient doet zijn uiterste best om erachter te komen hoe we hem bereid willen hebben. Google translate biedt niet voldoende uitsluitsel, dus ik ga op zoek naar een plaatje van een lekker rode biefstuk. A, ja, dat. Ok. Uiteindelijk komt er een bijna welldone stuk vlees op het bord. Had hij het plaatje ook maar aan de kok laten zien. Gelukkig is de kwaliteit goed, anders kon je erop naar huis lopen. De smaak is ook niet slecht, dus ondanks alles vermaken we ons toch wel. Het glaasje wijn erbij was ook uitstekend.
Na het eten kijken we een aflevering van Hudson & Rex, maar voor het eind vallen we synchroon in slaap.