Om 6 uur staan we op. We hebben afgesproken dat we om half 7 ontbijt krijgen, maar Carolina staat al om 10 over 6 op de stoep. Het is keurig verzorgd met warme croissants, tosti's, vers sap, yoghurt, fruit enz. We hebben lekker buiten zitten eten.
Om 7 uur komt Marcelo, onze privégids, ons halen voor de tour in Iguazú NP. Omdat Jan geen telefoon meer heeft, app ik hem voor de zekerheid dat we een ander nummer hebben en om te vragen of we geen berichten gemist hebben. Hij blijkt ons vergeten te zijn. Excuses, hij komt eraan. Hij moet uit Brazilië komen, net aan de andere kant van de rivier. We balen, totdat hij in de auto zegt dat hij het heel vervelend vindt en dat hij de tour gratis zal doen. Dat was nou ook weer niet nodig, maar we zeggen geen nee natuurlijk.
Hij is er om half 8 en om 5 voor 8 zijn we bij het park dat om 8 uur open gaat. Het is niet zo warm als gisteren en ook minder benauwd op dit moment. Het was gisteren 32 graden en nu 28. De voorspelling is regen vandaag. We zullen zien.
Het blijkt een heel aardige vent, qua leeftijd niet te schatten. Uiterlijk 35, maar uit zijn verhalen zou hij wel minstens 10 jaar ouder moeten zijn. Hij weet enorm veel te vertellen en ziet de kleinste dingen. Hij heeft toerisme gestudeerd, maar gaat tegenwoordig veel op pad met "naturalists" natuurkenners en biologen dus, en dus vond hij dat hij meer moest weten en nu studeert hij biologie. Dat oefent hij de hele dag door, want van elk plantje of vogel of insect weet hij wel wat en strooit eindeloos met de Latijnse namen, maar niet op een vervelende manier. Zijn hobby is vogels spotten en hij weet op grote afstand vogels te herkennen en kent ook alle geluiden. Hij wijst ons op insecten en bloemen, het gaat maar door.
Het is een prachtige omgeving en heel groen. We zijn bij een gids te hebben, want het park is niet zo overzichtelijk bewegwijzerd als de Noord Amerikaanse parken. Nu hebben we geen kaart, dat scheelt natuurlijk ook.
We lopen van de ene naar de andere waterval en ze worden steeds groter en mooier en dan komen we bij de echte grote jongens. Wat is dit ontzettend mooi. Marcelo vertelt dat het altijd een soort competitie is tussen Brazilië en Argentinië; wie de mooiste heeft. Volgens hem heeft Brazilië de beste views en heeft Argentinië er ook nog een mooi stuk jungle bij.
Het weer is best goed, maar omdat het gisteren veel geregend heeft, is het erg heiïg en is het uitzicht niet zo scherp. Niet zo goed voor de foto's, maar qua beleving hier maakt het niet uit.
 |
| Deze hebben we thuis in een potje als hangplant |
 |
| Plush Crested Jay |
Ik bedenk me net hoe we boffen met het weer als het om 11.45 uur begint te regenen. Eerst een beetje, gelukkig hebben we regenjacks bij ons, en dan opeens een tropische hoosbui. Op het moment dat het echt losbarst zitten we net overdekt voor de lunch. Daar zitten we in een soort kooi, want voor de pandmie was dat nog niet zo en werd er elke dag wel iemand gebeten door een aap of een
coati, die eten kwamen pikken.
Veel mensen zijn blijkbaar overvallen door de regen en zijn doorweekt. In de wc's kleden mensen zich uit tot op het ondergoed en proberen haar en t-shirts onder de handenblower te drogen.
Na het eten gaan we naar het treintje. Het is inmiddels weer droog, maar af en toe valt er nog wel een buitje. We moeten wel een half uur wachten. Deze lijn gaat eigenlijk nergens naartoe. D.w.z. wij stappen uit, kijken rond in de hoop zoogdieren te zien, maar die houden het voor gezien met dit weer. We gaan dus meteen weer terug. We lopen eerst nog een stuk van de Green Trail die we vanmorgen ook gedaan hebben, maar slaan af naar een ander stuk.
Daar is een grote stand van Natives, de Mbya Guarani, met handgemaakte spullen. Wat verderop zien we vogels een nest bouwen. Wat een mooi bouwwerk. Marcelo weet te vertellen dat het, als het klaar is, 2 kamers heeft. Een woonkamer en een kinderkamer.
Om een uur of 3 zeggen we dat hij ons wel naar het vliegveld mag brengen. Dat is vlakbij. Achteraf een beetje dom, want ik had eigenlijk nog wel in het visitor center willen kijken. In de auto krijgen we weer een plensbui. Zitten we weer droog. We nemen afscheid met een flinke fooi en gaan naar binnen om onze spullen wat te reorganiseren. Marcelo zei dat er mogelijk nog een toekan te zien zou kunnen zijn, maar het begint weer te hozen en weer zijn we binnen!
Jan trekt een ander shirt aan, want dat van hem meurt als een ouwe beer na de winterslaap met dat plakkerige weer hier.
Dan gaan we naar de security en dat gaat super soepel. Het is niet druk en iedereen is vriendelijk. We moeten dan nog wel een uur wachten voor het boarden, maar het is niet anders. Om 17.45 uur staat de vlucht naar Buenos Aires gepland. Jet Smart vliegt alweer precies op tijd. Het is een rustigere vlucht dan gisteren. De taxi naar het hotel was al geregeld, maar in de app staat geen meeting point, dus sturen we even een berichtje naar dezelfde chauffeur als we gisteren hadden. We krijgen meteen antwoord. Hij is onderweg en pikt ons op bij de Tostadas Bar in de hal. 10 minuten later is hij er en binnen een uur nadat we uit het vliegtuig zijn gestapt, zijn we in het
NH Hotel 9 de Julio. We checken in, krijgen de koffers die ze voor ons bewaard hadden en dan blijkt dat we een upgrade naar een suite gekregen hebben! Kamer 301. Niet slecht voor € 90,-. De bedden worden steeds groter. Zo groot hebben we nog nooit gehad. Het lijkt wel een voetbalveld.
We trekken na het douchen wat anders aan en gaan op zoek naar wat te eten. Het moet eenvoudig zijn, want we hebben geen puf voor toestanden. Verderop zit de Mac, maar daar hebben we geen zin in. Het ziet er vanuit de verte wel uit alsof er daar meer zit, dus lopen we die kant op. Buenos Aires begint om deze tijd, 9 uur/half 10, te leven. We zien
Kentucky, dat er aan de buitenkant leuk uitziet. We denken dat het een hamburgertent is, maar het blijkt een pizzaboer. Het is even ingewikkeld om uit te vogelen hoe het hier werkt. Het lijkt wat op de Mac: hier bestellen, daar halen. Maar wat neem je dan? We kiezen voor een soort combo van 2 pizzapunten en een drankje. Nog een extra biertje erbij en voor € 9,- hebben we geen honger meer. Het ziet er leuk uit en het smaakt prima, ondanks dat het een deep pan pizza is, waar we in principe niet van houden.
Daarna lopen we terug en kruipen met ons boek het megabed in.
