Dag 6, 13 januari, at sea

Vrijdag de 13e. We zullen zien wat de dag brengt.

Eerst ontbijt in de Lido Market, dan de covid zelftest op de kamer. Deze wordt door HAL geleverd. Je doet de test, wacht 10 minuten en dan schrijf je op een papiertje naam, geboorte datum, het nummer van de test en de tijd van het testen en de test erbij en dan maak je een foto. De stewards zijn tussen 9 en half 11 op de gangen om de resultaten te checken. Als alles goed is kun je verder je gang gaan. Wij zijn gelukkig allebei negatief en gaan het schip weer op.

Met de e-reader in de tas gaan we naar The Crow's Nest om te zien of we een lekker plekje voor aan het raam kunnen bemachtigen. Dat lukt en daar gaan we even zitten lezen, totdat het tijd is om naar de Mainstage te gaan, want daar spreekt Jim McParland om 11 uur over de Ring of Fire. Het is een iets minder goede presentatie dan die van gisteren, maar heel aardig. 



Het duurt tot kwart voor 12 en dan gaan we even kijken of er wat leuks in de shops te zien is. Het is echt een kakkineus gebeuren hier; Luis Vuitton en zo, dus niet onze smaak. Ze hebben wel een HAL-jasje dat ik wel leuk vind, dus die gaat even in het achterhoofd. 
Dan doet de captain weer een mededeling en daarin zegt hij dat we vanavond om een uur of 6 de fjorden in zullen gaan varen. We willen dus vroeg gaan eten om daarna lekker te gaan kijken.

Op dek 3 kun je helemaal het schip rondlopen, dus doen we even een blokkie om en gaan we eten in de Lido Market. 



Daar treffen we Marianne en ze is oprecht blij ons te zien en met een hug nodigt ze ons uit aan tafel. Alfy heeft andere bezigheden, die was er niet. Ze zit aan een grote tafel met Susan en John en we kletsen gezellig wat af. 
Tegen half 2 gaan we naar de poolparty en kiezen voor een glaasje bubbels. Het is wel leuk hier, maar thuis moeten we wel weer normaal gaan eten en drinken. En dit is pas de 3e dag, nou eigenlijk ruim 2 doordat we zo laat aan boord konden. Marianne gaat mee en gaat op zoek naar Alfy, die volgens de serveerster hier zou moeten zijn. Wij kunnen hem ook niet vinden en vinden het lastig om haar alleen te laten, nadat Alfy heeft verteld dat ze 40 jaar geleden een ernstig auto-ongeluk heeft gehad en daar niet aangeboren hersenletsel aan overgehouden heeft. Maar ze staat erop hem zelf te gaan zoeken. Ze kan ook nergens heen. Over boord zal ze niet doen.

We staan een poosje samen de boel te bekijken en naar de, nogal harde, muziek te luisteren, als we door de mensen achter ons, natuurlijk weer Amerikanen, uitgenodigd worden bij hun aan tafel. Jan krijgt een biertje en dan praten we nog een poos met Betsy en Tony. Hij is net de reïncarnatie van Tony Curtis op leeftijd in een gangsterfilm 😄. 

Als de party over is gaan we de oren even rust geven in de hut. We moeten een formulier invullen voor de douane voor als we morgen aan land willen en de scans van de paspoorten moeten even van de laptop op de telefoon. De zee is vandaag een stuk rustiger. We hebben windkracht 3, geen schuimkoppen en nu lijkt het alsof je maar een klein beetje teveel gedronken hebt. Just a little motion of the ocean, zoals de kapitein het noemt. Het is 12 graden en overwegend bewolkt. We gaan even rustig lezen, maar bij allebei vallen de ogen dicht en we dutten een half uurtje.


Vanavond eten we in de Dining Room. Dit is ook een groot restaurant, maar met bediening en à la carte. Het lijkt eerst alsof we lang op een tafel moeten wachten, maar dat valt heel erg mee. We krijgen een tafel voor 2. We kiezen voor de Franse uiensoep, die erg zout is en, waarschijnlijk door het zuurdesembrood, wat zurig. We hebben liever mijn eigen uiensoep. Dan spiced pork belly. Het vlees is mooi mals, maar het zwoerd is niet knapperig geworden op een paar hele kleine stukjes na. Gezakt voor Masterchef. Ook het spicy was niet zo spicy. Toe voor Jan een chocolat whisky tarte, waar de whisky in is vergeten en ik sunday ijs met chocoladesaus. Voor een sunday, een softijs dus, was het te hard, maar het was beter ijs dan gisteren. 

We maken er weer een avondje uit van, want buiten is weliswaar land te zien, maar nog ver weg. In de Rolling Stone Lounge is de band (7 man sterk) van gisteren weer. We strijken neer, maar het genre deze keer is minder naar onze smaak (R&B) en het geluid wel erg hard. 


Dan naar de Billboard on Board. Daar staan 2 vleugels tegenover elkaar ter hoogte van het casino en daar spelen Meagan Eishen en Gabriel Aronson 3 x 45 minuten verzoeknummers en ze zijn geweldig. We genieten met volle teugen en hebben bewondering voor wat ze doen. Meagan zoekt af en toe wat op op haar tablet, bv. een toonsoort waar ze beide mee overweg kunnen, of wat achtergrondinfo en stuurt dat dan naar Gabe terwijl ze met haar rechterhand piano blijft spelen en ook nog zingt. En goed. Heel knap wat deze 2 doen. Morgen zijn ze vrij, maar we gaan ze zeker vaker opzoeken. 
Om half 11 gaan we naar de hut en proberen nog wat te lezen. Morgen voor het eerst aan wal!

Meagan en Gabe

de gang met de staterooms op dek 8