Om half 6 vanochtend kwam de loods aan boord en heeft, zoals de captain in zijn bericht van gisteren al aankondigde, de beautiful, elegant Oosterdam (waarmee hij elk bericht eindigt), aangelegd aan de kade van Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Daar hebben we niks van gemerkt. Kevin zou om kwart voor 8 een mededeling doen, maar kon blijkbaar niet wachten en deed het al om half 8. Dit was dan opeens weer wel in de hut te horen 😕Nu waren wij toch al wakker, dus dat maakt niet uit. We hebben geen tour vandaag, want hier zou alles op loopafstand zijn.
Na het ontbijt kijken we nog even vanaf het achterdek naar de stad, de activiteiten in de haven, de haven ligt bijna tegen het centrum aan, en aan de andere kant naar de Costa Favolosa en het scheepskerkhof.
Om ongeveer half 10 lopen we van boord richting het oude centrum. We banen ons een weg door de aanbieders van taxi's en tours die we gisteren zo misten en krijgen bij de tourist information een kaartje van de stad. Die worden buiten uitgedeeld. We gaan ook nog even naar binnen en vinden nog een ander kaartje en gaan dan op pad.
Het is nog vrij vroeg voor de stad. Het valt ons op dat het er hier rommeliger uitziet dan in de andere steden die we gezien hebben. Niet echt vies, maar wel smoezelig. Al snel zijn we in het autovrije stuk. Bij elke straat die we oversteken stoppen auto's keurig, zoals we in heel Zuid Amerika inmiddels gewend zijn. We lopen door het autovrije gedeelte van de stad en in de lange straat staan, een beetje zielige, palmbomen en een aantal stands met souvenirs. We zijn op zoek naar een geldautomaat voor Uruguaiaanse peso's, maar die kunnen we niet vinden.
Via de kathedraal, die niet heel groot, wel overduidelijk katholiek, maar ook weer niet zo rijk versierd als bv. in Italië is, lopen we verder.
 |
| De attributen voor mate, dè drank van Zuid Amerika |
Plaza de la Constitucion, verschillende standbeelden, maar geen flappentap en ook geen winkel waar we insectenspray vinden. Het wordt aangeraden om dat morgen mee te nemen als we gaan paardrijden op de pampa's. Dan maar duimen dat we het van iemand kunnen lenen.
Montevideo heeft een aantal mooie gevels, maar veel is vergane glorie.
 |
| Airco's |
We lopen terug met het idee op het schip te lunchen. Een stad blijft tenslotte een stad. Halverwege de straat zitten Bob en Nancy op een bankje en daar zijn we even bij gaan zitten voor een praatje.
Dan zien we toch nog de Puerto Market die Kevin van de week aanprees. Het ziet er leuk uit met restaurantjes, maar het is nog vroeg en een deel is dicht omdat het te huur staat of zo. We kijken even rond, maar vinden het te vroeg voor een lunch, hoewel het er heel aantrekkelijk uitziet: de verschillende soorten vlees bij de open houtvuren. Eerst maar alleen een biertje. Smaakt uitstekend en we genieten van wat we om ons heen zien. Betalen kan in dollars, maar de twee 10 dollarbiljetten vinden ze er niet mooi genoeg uitzien en in het 20 dollarbiljet zit een scheurtje, dus dat wordt ook afgekeurd. Dan betalen we de 500 peso's ($ 14,-) met de credit card. Die van Jan zou goed moeten zijn, maar lust de pincode, die absoluut goed is, niet. De mijne gelukkig wel. Thuis nog maar een keer bellen.
Om de tijd te doden en de eetlust op te wekken, lopen we de straat nog eens in en zien dan Alfy en Marianne op een terrasje zitten. Ook daar natuurlijk een praatje. Ik geef Marianne een sleutelhanger met Delfts blauwe klompjes en daar is ze erg blij mee. Ook geef ik de link van ons blog, hoewel uiteraard in het Nederlands. Ze willen ook ons mailadres en vinden dat we absoluut naar Minneapolis/St. Paul moeten komen een keer. Alfy zegt dat hij in het Guiness Book of Records staat en laat ons een, inmiddels aardig versleten, kaartje uit het spel Triviant zien. 8 jaar later heeft hij het nog eens gedaan en kwam toen tot 11.030. Als we ons losgerukt hebben, besluiten we het goedkoop te houden en te gaan lunchen aan boord in de Dive In. Laatste kans voor een hamburger daar.
Als we bij het schip komen zeg ik dat ik zo graag mijn handen zou wassen. En dan staan ze bij de ingang klaar met natte handdoekjes. Heerlijk. Misschien is het met onstmettingsmiddel, maar dat maakt niet uit. Je ruikt het in elk geval niet.
Het dak van het zwembad staat weer helemaal open en het zit er erg lekker. 2 tafels verder zitten Bob en Nancy en even later schuiven Ron en Ann aan. Bob ziet dat ik zit te schrijven en we raken erover in gesprek. Ik geef ze de link van ons blog en we worden spontaan uitgenodigd in Phoenix en/of Vancouver, naar gelang de reis en de tijd van het jaar, om langs te komen. Ron gaat de was voor ons doen, waarop het hele gezelschap in de lach schiet. Gegevens worden uitgewisseld en we kletsen wat af. We moeten eigenlijk beginnen met inpakken, want morgenavond moeten de koffers met tag eraan op de gang gezet worden en we hebben geen zin om morgen, nadat we de hele dag weggeweest zijn, alles nog te moeten doen. Ook hier lukt het uiteindelijk om afscheid te nemen en dan pakken we 1 koffer in.
Dat is moeilijk, want we hebben hier nog 2 dagen warm weer, eigenlijk 3 en op de 3e gaan we naar Toronto vliegen, waar het dan weer winter is. Bovendien gaan we morgen paardrijden, dus hebben we daar ook het een en ander voor nodig. Jan checkt ons online in voor onze vlucht op de 2e naar Iguazú.
We kijken vanaf het achterdek en vanaf dek 10 naar de bijzondere afvaart. Wij liggen in de lengte langs de kade, de Costa ligt rechts van ons in de lengte met de neus naar de onze en links van ons, ook in de lengteop dezelfde manier als de Costa, ligt een vrachtschip. Het stuk loopt taps toe. Achter ons is een muurtje dat de haven begrenst, waarachter het scheepskerkhof ligt. Tussen de Costa en het muurtje moeten wij onze boeg sturen om richting zee te kunnen. Heel knap hoe de kapitein dit voor elkaar krijgt en we hebben dan ook veel bekijks vanaf de Costa. Deze keer heeft de loods wel een functie waarschijnlijk. Doordat ons schip is uitgerust met het Azipod systeem kunnen de roeren het schip ook zijwaarts laten varen en dat is in dit geval wel erg handig.
 |
| De loods |
 |
| Hier moeten we tussendoor |
 |
| Het vrachtschip dat links van ons lag |
 |
| De Costa Favolosa |
 |
| Rechts het douanegebouw |
 |
| Gelukt |
We eten in de Lido en gaan naar de Mainstage waar om 7 uur een tangoshow is. Het is een leuke show met de tango in verschillende versies uitgevoerd, van heel rustig tot heel vurig, en tijdens het omkleden, want ze zijn maar met z'n drieën, worden beelden en informatie over de geschiedenis en de cultuur van de tango geprojecteerd en ook van de Malambo, die ze later zullen laten zien. Het is prachtig om te zien hoe gemakkelijk en soepel ze dansen en wat een voetenwerk! Knap dat ze weten welk been van wie is en dan ook nog verder gaan. De Malambo is de dans met de touwen met ballen eraan. Dat was ook leuk, maar had wel iets korter gemogen. Als het afgelopen is gaan we naar M&G en naar bed.
