Ik heb, door de ruime deining van het schip, niet goed geslapen. Ik kan het beter in een stil bed 😄. Na het douchen vullen we de waszak, nou ja zakje, en laten het voor maar liefst $ 30,- wassen.
Bij het ontbijt worden we eerst begroet door Marianne en later loopt Bob langs en maakt een kort praatje. 2 dagen geleden vertelde Ron dat Ann ziek was, hoesten. Nu is ze naar schatting tussen de 82 en 87, dus dat klinkt nooit goed.
 |
| Het schip hangt vol met "kunst", veel over de VOC |
Jim vertelt, buiten een interessant verhaal, dat we inmiddels halverwege de Drake Passage zijn. Aansluitend vertelt Neil ook heel boeiend en we hopen tenminste een deel van wat hier zoal leeft te zien: 4 soorten pinguïns, een stuk of 6 soorten zeeleeuwen en zeehonden, inclusief de Ross seal die bijna nooit gezien wordt. Als je er een ziet en hem een foto kunt laten zien trakteert hij op een biertje 😄. Verder een stuk of 6, waarvan 3 zeer onwaarschijnlijk, walvissen. Grootste kans zijn orca's, humpbacks en minke's. Hij heeft ook een aantal foto's van John Weller, een vriend van hem, gebruikt in zijn presentatie. Prachtig, zo kunnen we het echt niet 😞. Ook vertelt hij over IAATO, International Association of Antarctica Tour Operators,
IAATO is a member organization founded in 1991 to advocate and promote the practice of safe and environmentally responsible private-sector travel to the Antarctic.
Na afloop willen we naar de Crow's Nest, want daar zit het wel lekker, maar het is hartstikke druk bij de liften natuurlijk nu iedereen tegelijk de Mainstage uitkomt. We besluiten van de 3e naar de 10e te lopen. Dat is goed voor ons. Helaas is er in the Crow's ook geen plek en dus gaan we naar de hut. Daar blijkt dat we de was moeten specificeren; zoveel t-shirts, zoveel overhemden enz., dus dat doen we eerst.
De captain heeft net omgeroepen dat we vannacht om 3 uur de 60e breedtegraad overschreden hebben en we nu dus officieel in Antarctica zijn.
Om ongeveer 3 uur vanmiddag zullen we bij Deception Island zijn, waar we alleen omheen mogen varen en niet de krater in mogen door de grootte van het schip. We hopen wel dat het wat opklaart, want op dit moment is het zwaar bewolkt met mist.
Tegen 1 uur lijkt dat een beetje het geval te zijn. Duimen dat het doorzet.
Vanmiddag is er geen programma, d.w.z. dat ons aanspreekt, dus hebben we een rustige dag, al hopen we dat het vanaf 3 uur en de komende dagen niet rustig meer zal worden omdat er veel te zien is er er regelmatig omgeroepen wordt dat er wild te zien is of zo. Jim waarschuwde dat het een paar zware dagen zullen worden, maar dat het alleszins de moeite waard is.
De opleving van de zon was kort. Het wordt nu donkerder dan daarnet, maar er is wat minder mist. We duimen verder. We lunchen in de Lido en gaan daarna de jassen, handschoenen en mutsen aandoen, want we zijn er bijna.
 |
| We zijn vandaag bij C op de kaart |
We kijken eerst op dek 3 en dan wordt er omgeroepen dat de boeg open is en gaan we daarheen. In eerste instantie is het eiland vrij moeilijk te zien door de wolken en de mist, maar ook doordat we er erg ver vanaf varen. Alles wordt beter, de mist lost op, er komt een beetje zon en de wolken gaan hier en daar omhoog. Ook varen we wat dichterbij, al is het nog steeds een eind. Het is fris, maar goed te doen. De kapitein zegt dat er walvisactiviteit is, maar verder dan een spuiter heel in de verte komen we niet. Er zijn ook pinguïns op het zwarte lavastrand, maar die zijn alleen met een verrekijker of flinke zoom te zien. Er scheren er ook een paar door het water als dolfijnen. Wat zijn die snel zeg.
 |
| foto Jim |
 |
| foto Jim |
 |
| Opening naar de krater |
We draaien om het eiland heen en daarmee komt de wind anders te staan. Het wordt, in elk geval gevoelsmatig, flink kouder. De jassen gaan hoger dicht en de capuchon erbij op. De opening naar de krater is goed te zien, maar wat erachter ligt niet. Dat ziet er door de mist heel mysterieus uit. Nog wat verder om de hoek zegt de kapitein dat iedereen naar binnen moet en de boeg gaat sluiten. We zijn bijna een uur buiten geweest. Er staat dan ook een serieuze wind en het is koud, maar we hebben best geluk gehad, want iets later, als we met 17 knopen, = 31,48 km per uur, verder varen over de Bellinghausen Sea, betrekt het weer en is er weer mist.
Even opwarmen in de hut, wat lezen en om een uur of 5 gaan we naar de Pinnacle Bar voor een biertje en een Bee's Knees. Als die op zijn gaan we in de hut wachten tot het tijd is voor onze afspraak bij de Pinnacle Grill om 8 uur. In de tussentijd proberen we wat te internetten, maar dat is geen doen. Zo langzaam en het houdt steeds op. Het lijkt wel 1999 of zo.
De Pinnacle Grill is een aangename verrassing. Het is echt een luxueuze setting en het ziet er ook gezellig uit. Onze ober is Indonesisch en spreekt Nederlands, wat weer even wennen is 😂. In het interview van Kevin met de kok vroeg hij wat zijn favoriete gerechten zijn van het hele schip en een ervan was de candied bacon uit de Pinnacle, dus dat nemen we als voorgerecht. Eerst krijgen we broodjes met 2 smeersels. De bacon wordt erg leuk opgediend, hangend aan haakjes en het smaakt inderdaad erg goed. De combinatie van zout, zoet en licht zuur door de augurk en de citroen is een prima vondst. Als hoofdgerecht nemen we surf & turf. Jan een ribeye en ik een filet mignon en met bijbetaling van $ 10,- krijgen we er een kreeftenstaart(je) bij. Als bijgerechten nemen we frietjes en gebakken champignons. Als we geweten hadden in wat voor hoeveelheden we die zouden krijgen, hadden we dat niet gedaan. 1 van elk met z'n tweeën was nog ruim geweest. Maar dan het dessert. We gaan voor de Not so classic Baked Alaska en, Good Gracious, wat een enorm ding is dat. Van schrik vergeet ik een foto te maken. Het had zeker niet misstaan als we dat met 3 hadden moeten delen. Dan waren we nog erg tevreden geweest. Het smaakt allemaal uitstekend en we gaan met een echt avondje uit gevoel naar de hut.
 |
| Candied bacon |
 |
| Filet mignon met kreeftenstaart |
Ik had slecht geslapen en ben de man met de hamer tegengekomen, dus het laatste half uur/3 kwartier heb ik mezelf opgepept om het eind te halen. De suiker in de baked alaska heeft wel wat geholpen 😂