Het was warm vannacht, dus we hebben wat onrustig geslapen. Ik was vroeg wakker en vroeg me af waarom. O ja, jetlag. Ik heb het gevoel dat we hier al heel lang zijn, dus dat was ik alweer vergeten. We hebben ook al zoveel beleefd.
Na het ontbijt ruimen we de kamer op en de koffers in. Jan had gezien dat de boot vertraging heeft. Geen idee wat dat voor ons betekent. We moeten de bus van 10.40 uur bij het busstation hier verderop hebben, waar we gisteren ook aangekomen zijn. Nu alleen geen Turbus, maar de Pullman bus. In afwachting van vertrek kijkt Jan nog even voetbal. De wedstrijd Utrecht - Feyenoord is op de Chileense tv. Bijzonder.
Om kwart over 10 checken we uit en lopen naar de bus. Dat is 200 meter, dus daar zijn we zo. Een kwartiertje wachten en dan is hij er.
Al snel komt ons een Amerikaans echtpaar tegemoet. Zij denken dat we de andere kant op moeten, maar bij navraag aan een havenmedewerker blijkt dat we toch terug moeten, precies zoals Jan op Google Maps gezien had.
Het is niet ver. We moeten eerst de koffers inleveren en de covidtest laten zien. Die is OK en dus krijgen we een rode sticker opgeplakt.
Dan naar binnen. Daar zitten al een hoop mensen te wachten. Wij kopen eerst een flesje water. Als je in peso's betaalt blijkt het 2000,- te zijn en als je in US dollars betaalt $ 4,-. Dat is 2x zo duur! Wij betalen met peso's. Dan zoeken we een lege stoel. Voor ons zit een mevrouw met de mensen naast haar te praten en ze vertelt 10x hetzelfde en als ze dan ook nog Trump gaat ophemelen denken we: ontlopen de komende weken 😄. In haar buren vindt ze medestanders. Wij verwonderen ons over de stroom mensen die van boord komt, de koffers op moet halen en langs de douane en de SAG moet. Het is een zeer rommelig geheel.
Na een poos vertrekt de Trumpfan en raken we aan de praat met de mensen naast ons. Het wordt heel gezellig. Hij is 80, zij iets jonger en ze hebben sinds 1,5 jaar een relatie. Ze hebben lekkere droge humor en geven elkaar constant plaagstootjes. Hij is acteur geweest en schrijver en heeft ook een podcast. We krijgen een kaartje en ik ga zeker eens naar de site kijken.
Het duurt en duurt inmiddels al heel lang. Als lunch eten we ieder 2 bananen, dan zijn die ook maar op. De chaos wordt steeds chaotischer en we horen om ons heen ervaren cruisegangers dat dit niet gebruikelijk is.
Uiteindelijk kunnen we naar de check-in. We zijn ingedeeld in groepen en wij zitten in groep 32. Daar praten we weer met andere Amerikanen en na bijna een uur zijn we dan toch aan de beurt. Het is dan bijna half 6.
 |
| Buiten heeft de hele middag een hele rij mensen in de hitte staan wachten |
Onze hut, stateroom moeten we hier zeggen, is op dek 8, nummer 8138, helemaal achterop. We pakken eerst de koffers uit en vinden dat we maar weing bergruimte hebben. Als blijkt dat de koffers precies onder het bed passen, valt het nog een beetje mee.
Als dat klaar is gaan we op zoek naar een drankje, dus 1 dek omhoog en buiten is de Sea View bar bij het zwembad. Het is nog vrijwel uitgestorven en best fris in de wind. We willen een Bud, maar dat is er niet (nog niet ingeladen of uitgeladen), dus dan maar een ander biertje.
Als het op is gaan we naar de Lido Market om daar te eten. Dit is het buffetrestaurant. Het is goed gevuld, maar nog niet vol. We zoeken een plek, nemen wat salade vooraf en gaan dan voor een marinated pork cutlet met een glaasje wijn. We hadden het assortiment wat ruimer ingeschat, maar misschien ligt dit ook aan het feit dat er nog steeds gebunkerd wordt.
Om half 10 begint de verplichte veiligheidsoefening, dus dan moeten we klaar zijn. Na het eten kijken we in de hut de verplichte veiligheidsvideo en dan wordt er geklopt. Het is Agung, onze steward, geen idee hoe het eigenlijk heet. Hij vertelt zijn verhaal en even later gaan we naar dek 3 voor de oefening. Er is verwarring alom. Mensen lopen met zwemvesten, terwijl in de video gezegd werd dat je die niet mee moet nemen. Er zijn 3 stadia met verschillend geluid. Bij stadium 3 moet je naar de reddingsboten (7 korte en 1 lange toon). Darvoor moeten we naar musterstation 14 en daar begint de verwarring opnieuw. Dit is achter een deur waar Crew only op staat. Wij wachten braaf, maar er is een hoop gemor om ons heen. Uiteindelijk klinkt het signaal en gaan we naar buiten waar de reddingsboten hangen. Daaronder staand wordt het gebruik van de reddingsvesten gedemonstreerd nadat onze streepjescode gescand is.
Als alles achter de rug is lopen we de 5 etages omhoog, want de liften zijn natuurlijk overvol nu. In de hut schrijf ik wat en Jan leest even. Na de oefening werd door captain Rens van Eerten omgeroepen dat we nog niet weg konden omdat de golven daarvoor te hoog zouden zijn. Dat was ook waarom ze vanochtend zo laat aankwamen, in combinatie met een containerschip dat in de weg lag of zo. |
We kruipen in bed en dat lig heerlijk. Het schip schommelt af en toe heel licht.
Rondleiding over het schip (Youtube)